تعداد بازدید : 38137
تعداد نوشته ها : 14
تعداد نظرات : 0
وحدت در انقلاب اسلامی
خبرگزاری "مهر" - گروه دین و اندیشه : هر جامعه ای نیاز به وحدتی در عین کثرت دارد. یعنی از یکسو باید به انسجام و امنیت اجتماعی اندیشید و از سوی دیگر تکثر و آزادیهای مشروع را به رسمت شناخت. در این مقال این نسبت نزدیک و مهم آزادی و امنیت یا وحدت و کثرت با تکیه بر پدیده مهمی چون: انقلاب اسلامی به بحث گذاشته می شود.
به گزارش خبرنگار گروه دین و اندیشه "مهر"، وقتی در یک جامعه وحدت وجود نداشته باشد مانند شرایطی است که عده ای بر قایقی سوار شده باشند و هر کدام ناهماهنگ با دیگری پارو بزند. عدم هماهنگی و همکاری یا وحدت کلی در پیش بردن کشتی جامعه در بین اعضای آن یکی از بنیادی ترین دلایل فروپاشی، عقب ماندگی و یا اضمحلال یک جامعه است.
یک جامعه برای بقای خویش به انسجام اجتماعی و وحدت کار ساز نیازمند است. بدین معنی که برای هر یک از اقوام ایرانی از بلوچ و کرد گرفته تا ترک و عرب، ایرانی بودن مهمتر از نوع قومیت است. تعلق داشتن به گروه بزرگتر که جامعه است تا گروه کوچکتر که وضعیت محدودتری است از اهمیت شایانی برای جامعه برخوردار است و این امر باید همیشه همراه با یک حس هم وطنی و غرور نیز باشد. این حس تعلق به یک جامعه خاص و تعریف شده، جدا از همه ویژگیهای قومی، گروهی و محلی که می تواند وجود داشته باشند از دلایل بقای یک ملت در تاریخ است. به عنوان مثال اگر ما به تاریخ ایران مراجعه کنیم این ایرانی بودن باعث شده است که فرهنگ ایرانی بتواند در مقابل هجوم اقوام قومها و فرهنگها مقاومت کند.
به گزارش "مهر"، انقلاب اسلامی به وجهی دوگانه هم زاییده وحدت بود و هم آورنده وحدت چرا که انقلاب اسلامی با بروز جلوه ای از وحدت گروهها و قومیت ها نیرو گرفت و توانست مرحله به مرحله از سال 42 به بعد رشد کند تا اینکه در سال 57 با انسجام در رهبری به پیروزی برسد. از سوی دیگر خود شرایط انقلابی باعث بروز یکسری از تعارضات گروهها و سازمانها؟ شد که در مراحل بعد همین انقلاب و روح حاکم بر آن باعث وحدتی قویتر گردید.
انقلاب اسلامی با ورود به جنگ دوران تثبیت، وحدت اجتماعی را گذراند و کلیه گروهها در جنگ در شرایطی کاملاً مؤثر و برابر از کشور و ملتی دفاع کردند که انقلاب به آن ماهیت و هدفی جدید و متفاوت بخشیده بود.
یکی از مشکلات جوامع در طول تاریخ ترس از بروز گسیختگی نرم و پنهان بوده است. یک نوع عدم همبستگی که با زمینه های فرهنگی و اجتماعی آغاز می شود و چهره ای غیر ملموس دارد. این آفت اجتماعی فقط در شرایطی فعالیت می کند که عدم اجماع سیاسی در جامعه وجود داشته باشد. این خود ناشی از برنامه ریزی های متضاد و ناهماهنگ، سیاستهای اعلامی غیر عملی، عدم توجه به ارزشهای محلی و منطقه ای ، سعی در دگرسازی در جامعه و موارد دیگر است. درمان آن هم به پرورش فعالیتهای اجتماعی و مشترک، تزریق احساس تاریخی مطابق با واقع و نشات گرفته از تمام ابعاد فرهنگی یک ملت است. الگوسازی، پرورش و آموزش متوازن و هماهنگ با وحدت و شناساندن گروههای مرجع به واقعیت فرهنگی یک ملت بستگی دارد.
انقلاب اسلامی با توجه به مبانی جامعه شناختی وحدت و انسجام اجتماعی یک نوع هماهنگی با وحدت تاریخی ایرانیان دارد اما آنچه بیشتر در مورد این انقلاب مطرح است که فضای فرهنگی ملت ایرانی برای بالندگی بیشتر نیاز به حل تعارضات منطقه ای دارد تا بتواند با تبادل فرهنگی بیشتر در منطقه جایگاه مناسبتری پیدا کند.
به گزارش خبرنگار گروه دین و اندیشه "مهر"، وحدت برای بقای یک جامعه امری لازم است اما برای توسعه امری کافی نیست چرا که برای توسعه، وحدت و انسجام در ویژگیهای فردی و جمعی متوازن با شالوده های توسعه نیز نیاز است. ویژگیهایی که هر ایرانی با هر قومیتی که دارد باید واجد آن باشد که از جمله آنها منظم بودن، عقلانی بودن در مقایسه با احساسی بودن، روح همکاری جمعی و کارگروهی داشتن، دقیق بودن، داشتن روحیهارزش قائل شدن برای دیگران و خیلی از موارد دیگر، از مشخصه های فرهنگی توسعه است. یعنی اینکه هیچ جامعه ای بدون سرمایه های انسانی آنهم واجد ویژگیهای خاص نمی تواند توسعه ای متناسب و متوازن بیاید.
جوامع برای رشد باید مرحله ملت سازی را گذرانده باشند و مجمع الجزایری از قبایل و گروهها نباشند. این بدین مفهوم است که در عین حفظ تنوع و تفاوت گروهها در یک جامعه باید شرایطی به وجود آیند که منافع گروهها هماهنگ با منافع کلی جامعه باشند و تفاوتی نکند که چه گروهی بر دولت حاکم می شود.
در پایان باید گفت که وحدت مداوم به معنی هماهنگی منافع گروهها با منافع کلی جامعه است که نیاز به نگاهی ساختاری و سیستمی دارد تا نگاهی خطی و تک بعدی.
دسته ها :
شنبه بیست و هشتم 10 1387